22 Şubat 2009 Pazar

Çocukluk Anılarımdan _ Mim

Büşra'cım beni mimlemiş.

O kadar çok çocukluk anım varki hangisi birini anlatayım derken ilk aklıma gelen anımı anlatıyım.

Aramızda 16 ay fark olmasına rağmen biz Yeşim'le ikiz gibi büyüdük. Annemde konfeksiyonlara iş yapıyordu o zamanlar. Çarşılardan o kadar güzel kıyafetler alıyordu ki herkes bayılırdı kıyafetlerimize. Almanya'dan teyzem de çok getiriyordu ozaman çocukları yoktu. Kıyafet konusunda çok şanslıydık anlayacağınız. Birde ikiz gibi bir örnek giyinirdik Yeşimle.

Bir kadife elbise almıştı annem bize. Bordo ince kadife üzerlerinde mavi çiçek işliydi.

Yakalarında ince fisto. Beyaz önlükleri vardı. Çokta severek giyerdik.


(Üst fotografta Annem)
Sonra elbiseler ufaldı. Ama taş gibiydi ne yırtık ne kadifesinde bir dökülme mum gibi derler ya. Annemde herzamanki gibi ufalmışlarımızı dayımın bizden küçük kızlarına vermişti.

Ama bir hafta sonra evlerine gittiğimizde Elbiseleri sobanın önünde gördük.

Kesip tahta bezi yapmışlar. Günlerce ağlamıştık. Bilmiyorum Yeşim'de hatırlarmı. Ondan sonra annem pek vermedi galiba. Komşunun çocuklarına verirdik daha çok zevk alırdık giydikleri gördüğümüz zaman.

O elbiselerle kaç çocuk büyürdü. Ama kıymet bilmeyenin eline geçince. Keşke saklasaymışız diye geçiririm içimden hep.



Teyzemde çok güzel kıyafetler taşırdı Almanyadan bize. Gelir gelmez acaba bize ne getirdi diye beklerdik. Nutella ve ayışeker garantiydi çünkü.


Birde hiiç unutamadığım bir okul anım var bunuda anlatmadan geçemeyeceğim.


Yeşim benden bir sene önce okula başladı doğal olarak. Ama ben onunla okula başladım gibi oldu. O ne yaparsa ben öğreniyordum zaten. Ben okula başladım. Ama herşeyi biliyorum. Sıkıntıdan devamlı dışarı çıkmak istiyorum. İzin isteyip tuvalete gidiyorum. Bir iki üç dört. Bu sefer gerçekten sıkıştım kulakları çınlasın benim için hayatımda yeri herzaman özel olan ilkokul öğretmenin Nezahat Erguvan kızarak hayır olmaz otur yerine dedi. Oturdum ama gerçekten sıkışmıştım. Salıverdim sınıfta. Ayyyy ne olacak şimdi. Üst sınıftan Yeşim'i çağırıp eve gönderdiler. Bunuda hiç unutmam.

O bıraksalar sabaha kadar yazarım ama çocukluğudan kalan önemli anlardan biridir bu anlattıklarım.

Teşekkürler Büşracım.

Bende aşkınay, leyya, embir, becerikliminikler'i mimliyorum.

Ve Anılarını anlatmak isteyen herkesi...

7 yorum:

beyaz mendil dedi ki...

Yeldacığım çok güzel bir anı,çocukken çok şirinmişin yanaklarını sıkasım geldi.Ben de bir arkadaşıma severek ördüğüm ve hevesimi bile alamadığım bir kazağı beğendi diye vermiştim.Annesi söküp paspas yapmıştı,o kadar çok üzülmüştüm ki.Ben o kazağımı çok seviyordum.Sevgilerimle

embir dedi ki...

Yeldacım yerim seni ben, gerçektende tam sıkmalıkmışsın. Mimimi aldım gidiyorum. Yarın yazacağım canım. öptüm.

Yelda dedi ki...

Büşracım, embircim teşekkürler
İnsan nedense kötü oluyor senin değer verdiğin şeylere kıymet verilmeyince. Bende çok üzülürdüm düşünsene emek vermişim herşeyden önemlisi emeğe saygısızlık giymeyeceksen ne aldın kızarım aslında böyle şeylere.

İyi haftalar diliyorum sizlere
Sevgiler

Adsız dedi ki...

Yelda'cım öncelikle yeşimle ikinizin çocukluk fotolarınıza bayıldım anneciğin sen ve kardeşin çok güzelmişsiniz.Maaşallah.
Bu arada almancı teyzeler yönünden benziyoruz tatlım.Her sene izin zamanlarını beklerdik.Sağolsun ayakkabıdan çikolataya kadar herşey alırdı bizlere.teyze anne yarısıdır diye boşuna dememişler.Hani bavul büyüklüğünde isviçre çikolataları vardı.Hatırlıyormusun?2 günde kardeşimle yerdik hepsini:))
sonra alerji olurduk tabi.
sevgiler canım okul anına bayıldım

Ayca Karaoglan dedi ki...

ayy minik burunlu tontişler, çok şekermişsiniz:) annem de küçük gelenleri ihtiyacı olanlara verirdi. ama hala sakladığı, vermeye kıyamadığı şeyler de var :)

AskinAy dedi ki...

ay nede güzel yakismis kiyafetlerin:)canim ya cok sirinmissin,bende yakin birzamanda cocukluk resmimi koyarim:))öpüyorum seni sevgilerimle..

Moonish (moonsun) dedi ki...

Yeldacim ne kadar icten yazmissin :)) Annem sadece bebeklik kiyafetlerimizi vermemis, gelisim donemimizdekileri hep kuzenlerimle paylastik, onllardan sonra yine birileri giydi... Tabii bana pek bir sey almazdi annem, ablamin kuculenlerini de sirayla ben giyerdim :)) Uzuldum, kiymet bilinmemesine :((

Tuvalet olayina cok guldum, nasil da icten anlatmissin :))